Գյուղացին և մահը
Գյուղացին ցախի կապոցը ուսին վերադառնում է անտառից: Ճանապարհին նստում է, որպեսզի շունչ առնի: Սկսում է դժգոհել իր ճակատագրից: Նրան ահավոր հոգնեցրել են ծանր աշխատանքը և տուրքերը: Ողջ կյանքում երջանիկ օր չի տեսել: Իր մահն է կանչում: Մահն իսկույն գալիս է և հարցնում է, թե ինչու է իրեն կանչում: Գյուղացին վախենում է և ասում, որ ընդամենը իրեն օգնելու համար նորից ուսին դնելու ցախի կապոցը: Շարունակել կարդալ “Ժան Լաֆոնտեն | Առակներ”
Մորենին և վազը
Ոխ պահելով վազի դեմ, մորենին ասաց.
— Քեզ նման կբարձրանամ և կրկնակի պտուղ կտամ և կգերազանցեմ քեզ,որովհետև ձմռանը ես անթառամ եմ լինում: Շարունակել կարդալ “Մխիթար Գոշ | Առակներ”
Ըմբռնումը
Մի անգամ ձենի ուսուցչի մոտ եկավ ոմն մարդ ու ասաց.
– Ես չեմ կարողանում զգալ անձրեւը:
Ուսուցիչը նրան պատասխանեց.
– Մոռացիր երրորդ խոսքը եւ հաջորդ շաբաթ արի: Շարունակել կարդալ “Ձեն բուդդիստական առակներ”
Պատմություն այն մասին, թե ինչպես օձին ոտքեր նկարեցին
Հինավուրց Չու թագավորությունում կար-չկար մի ազնվական: Չինաստանում այսպիսի սովորույթ կա` նախնիների հիշատակության ծեսից հետո հարկ էր բոլոր տնանկներին հյուրասիրել զոհաբերման գինով: Նա նույնկերպ վարվեց: Շարունակել կարդալ “Հին չինական առակներ”
Ստելլա Մնացականյան 